Reis van en naar Indië
De reis naar Nederlands-Indië ging meestal per boot. Met het hele gezin op een groot schip dat dagenlang onderweg was. De ideale gelegenheid om de camera erbij te pakken. Zo konden de reizigers bij aankomst het rolletje weer terug naar Nederland sturen bij wijze van verslag. De film van Maurenbrecher vormt daar een mooi voorbeeld van. Zie in de film van Cor Mandersloot hoe de Indiëganger thuis afscheid neemt en hoe de achterblijvers zwaaiend in de woonkamer staan. In de Rode Kruisfilm zie je hoe een groep verpleegsters in keurige outfits zich verplaatst naar Indië. Niet per boot, maar per vliegtuig!
Leven van een gezin
De grote witte villa, het personeel in sarongs en de palmbomen op de achtergrond: het is het romantische en exotische beeld dat veel voorkomt in familiefilms van gezinnen die verblijven in de Nederlandse kolonie. Die films dienen als ‘bewegende foto’s’ bij brieven die de families naar het thuisfront sturen. Om te laten zien hoe mooi de kolonie is, en hoe gelukkig het gezin daar is. Dat er vaak spanningen zijn tussen de Nederlanders en de lokale bevolking, of dat veel gezinnen last hebben van heimwee, komt uit de films minder goed naar voren.
Leven van een soldaat
Tijdens de dekolonisatie in de jaren veertig is er iedere week wel een nieuwsbericht over de situatie in Indië in het journaal. Het aantal doden en de politieke vorderingen zijn onderwerp van gesprek. Hoe het leven is van de soldaten aldaar, is echter minder bekend. Enkele amateurfilms laten wél die kant van de tijd in Nederlands-Indië zijn. Zo toont de film Waar onze vrije uren bleven soldaten in een luie stoel aan het strand terwijl ze met verrekijkers dames in bikini bestuderen. Indonesië 1947 – 1950 laat de dagelijkse bezigheden van de soldaten zien, zoals het samen eten en geven van medische hulp (vanaf 6.02).
